Iniekcja krystaliczna, czyli nowoczesna metoda osuszania murów
Iniekcja krystaliczna najtańszą metodą osuszania budynków?
Iniekcja krystaliczna jest to technologia osuszania zawilgoconych murów. W ostatnich latach zyskała ona bardzo wielu zwolenników. Podstawową zaletą tej metody, jest cena. Iniekcja krystaliczna jest bowiem najtańszą metodą osuszania budynków. Oprócz tego, jest to metoda ekologiczna i łatwa w stosowaniu.
Metoda ta została opracowana przez Polaka, dr inż. Wojciech Nawrota, który po dzień dzisiejszy jest jedynym właścicielem tego patentu. Obecnie z licencji dr inż. Nawrota korzysta ponad sto firm krajowych i kilkanaście zachodnioeuropejskich. Metoda osuszania budynków za pomocą tej metoda jest naprawdę prosta.
W murze nawierca się otwory, w które następnie wlewa się mieszaninę cementu, wody i specjalnego aktywatora krzemianowego (jego skład pozostaje własnością patentową wynalazcy). Pod wpływem tego aktywatora w ścianie powstaje zwarta, mineralna masa, która jest szczelną barierą przeciwwilgociową. Dr inż. Nawrot wykorzystał zjawisko samoorganizacji kryształów. Iniekcja krystaliczna jest trwała i skuteczna. Kolejną jest zaletą jest fakt, że daje tym lepszy efekt, im bardziej mur jest zawilgocony. Dlatego też przed zabiegiem iniekcji otwory iniekcyjne powinny być jeszcze dodatkowo nawilżone. Osuszanie murów tą metodą nie wymaga odkopywania fundamentów, co znacznie przyspiesza prace (szczególnie, kiedy porównamy tą metodę z innymi).
Osuszać metodą iniekcji krystalicznej można ściany praktycznie każdego typu, bez względu na stan ich zawilgocenia czy też poziom zasolenia. Jeśli chodzi o wady tejże metody to można uznać zamknięcie technologii – aktywator do tej mieszaniny iniekcyjnej przygotowuje wyłącznie właściciel patentu na zamówienie licencjobiorców. Ten aktywator jest złożony głównie z polikrzemianów i krzemianów polimorficznych, które nie są dostępne w handlu. Warto również dodać, że skład tego aktywatora jest każdorazowo uzależniany od rodzaju materiałów, z jakich wzniesiono osuszany mur oraz stopnia jego zawilgocenia i zasolenia. Technologia ta otrzymała atest Państwowego Zakładu Higieny do stosowania bez żadnych ograniczeń higienicznych.